Een goede dag

In het afgelopen jaar is mijn definitie van een goede dag flink veranderd!

Een jaar geleden betekende een goede dag, dat ik die dag een stukje kon autorijden, of dat ik blokje om kon wandelen. Later werd een goede dag een dag waarop het me lukte om een was op te hangen of te douchen zonder daarna direct weer terug naar bed te moeten. 

Weer een paar maanden later was een goede dag een dag waarop ik zelfstandig een klein stukje kon lopen, zonder kruk of ondersteuning van iemand.

Sinds een aantal maanden is een goede dag een dag waarop ik zittend kan eten, maar eigenlijk zijn dat nog steeds slechte dagen en ze zijn zeer zeldzaam. 

Het zijn ook geen goede dágen te noemen, maar goede (of minder beroerde) momenten. Momenten waarop je geen energie tekórt komt, maar nèt genoeg aanmaakt om iets kleins te kunnen doen.

Misschien zou de definitie van een goede dag moeten zijn, een dag waarop je gelachen hebt. Dan bepaal je zelf of je een goede dag heb of niet en is het niet de ziekte die dit voor je beslist!

In dat geval kan ik toch zeggen dat ik een hoop goede dagen heb, zelfs als het beroerde dagen zijn!