Vitamine B12 injecteren bij jezelf

Zelden ben ik ergens bang voor, behalve voor spinnen en naalden. Toch heb ik een tijdje geleden, na enige aanmoediging van lotgenoten (nog bedankt voor de doorslaggevende schop onder mijn kont, Pim ;) ) besloten mijn B12-injecties zelf te gaan zetten. De wijkverpleging kwam dit voorheen twee keer per week doen, maar dit gaf erg veel stress steeds (door een verstoorde stressrespons bij Lyme) en het bezoek putte me enorm uit.

De huisarts wilde alleen akkoord gaan met zelfstandig injecteren, als de specialist hier toestemming voor zou geven, dus ik heb een officiële verklaring gekregen van de specialist waarin staat dat ik zelfstandig B12 intramusculair (in de spier) mag injecteren. De wijkverpleging is er een aantal keer bijgebleven om zo nodig bij te sturen, maar ik was goed voorbereid, dus ook al vond (en vind) ik het injecteren erg eng, ik slaagde met vlag en wimpel! :)

Het vinden van een duidelijke omschrijving in het Nederlands kostte me zoveel zoekwerk op forums, dat ik besloot om er zelf eens blogje aan te wijden. Ik wil wel met klem adviseren dat je niet zomaar in spieren kunt gaan injecteren zonder kundige begeleiding vooraf en ook niet zonder overleg met huisarts of specialist, want er zijn ook risico's.

B12 bij Lyme

De injecties met vitamine B12 krijg ik in eerste instantie niet voorgeschreven vanwege een aantoonbaar tekort, maar omdat B12 ook een ontgiftende werking heeft. Lymepatiënten hebben deze vitamine hard nodig om alle gifstoffen af te voeren die vrijkomen bij de behandeling. Hydroxocobalamine verwijdert verhoogde concentraties van stikstofmonoxide (NO) uit het lichaam en speelt een belangrijke rol bij de behandeling van neurologische aandoeningen. Ook is er bij het neuro-inflammatoir proces sprake van ONOO-vorming, een sterke vrije radicaal. Deze vorming wordt afgeremd door B12.

We zijn niet alleen door het vele ontgiften grootverbruikers van B12, de Lymebacteriën voeden zich ook met deze vitamine, dus de kans is groot dat de B12 al op is voor het alle cellen heeft kunnen bereiken. Ook is er vaak een verstoorde opname van B12 in de darmen, bijvoorbeeld door medicijngebruik of door een onbalans in de darmflora. Zo hebben chronische Lymepatiënten toch meestal een tekort op celniveau, ook al geeft de bloedtest een 'normale' waarde aan. Een hoge waarde is beter, gezien ons grootverbruik. Wat we niet nodig hebben, plassen we weer uit.

Ik krijg twee keer per week injecties met een erg hoge dosis B12, die in Nederland niet standaard verkrijgbaar is; 10 mg hydroxocobalamine per 2 ml vloeistof. De injecties worden intramusculair (in de spier) ingespoten, waarna de spier als een opslagdepot gaat fungeren. De spier geeft na de injectie nog dagenlang kleine beetjes B12 af, zodat de transporteiwitten in het bloed voortdurend verzadigd zijn met B12 en deze vervolgens naar de cellen transporteren. Dit effect is met (smelt) tabletten veel minder groot, meer dan de helft van de B12 gaat dan waarschijnlijk verloren.

Intramusculair injecteren met B12

1. Was je handen met desinfecterende zeep.

2. Leg alle benodigdheden klaar:

• ampul met B12 vloeistof op lichaamstemperatuur (voorverwarmd op het lichaam)
• injectiespuit
• opzuignaald (grote holle naald)
• injectienaald (grootte is afhankelijk van de dikte van de vetlaag)
• alcoholdoekje
• gaasje / wattenschijfje
• pleister
• eventueel verdovingsvloeistof
• naaldencontainer 

3. Maak de injectiespuit gereed

• Zet de opzuignaald op de injectiespuit en verwijder de dop. (Hou hierbij de naald tegen met het randje van je nagel, anders trek je deze er met de dop mee af.)
• Zuig indien nodig eerst de benodigde verdovingsvloeistof op. 
• Breek de ampul op de breeklijn, met een gaasje of wattenschijfje.
• Zuig de vloeistof op met de opening van de opzuignaald onderin de ampul, totdat je lucht opzuigt.
• Draai de spuit om, zodat de naald recht omhoog steekt. Trek nog een beetje lucht op, zodat er geen vloeistof meer in de naald zit en verwijder de opzuignaald. Doe meteen de dop weer terug op de naald.
• Bevestig nu de kleinere injectienaald en verwijder de dop. Hou de naald weer recht omhoog en spuit de lucht uit de injectiespuit, totdat er een klein druppeltje vloeistof op het uiteinde van de naald verschijnt. Zorg dat alle luchtbellen uit de spuit weg zijn, lukt dit niet trek dan opnieuw lucht op in de injectienaald en probeer het opnieuw. 

4. Bepaal de injectieplaats 

• Bepaal de plaats waar je de injectie gaat zetten en ontsmet de huid (alleen nodig bij een verzwakt immuunsysteem).
• De injectie kan het beste in de bilspier of in de bovenbeenspier gezet worden. Wanneer je de injectie bij jezelf zet, zijn alleen beide bovenbenen geschikt.
• Het bovenbeen verdeel je eerst van heup tot knie in een linker- en rechterhelft. Zie afbeelding. In de buitenste helft ga je injecteren en daarbij blijf je een handbreedte van je heup en een handbreedte van je knie af. In het hele buitenste vak er tussenin kun je injecteren. 
• Om dit goed te bepalen leg je in zithouding een hand helemaal bovenaan je been tegen je heup aan en een hand net boven de knie. In dit deel injecteer je niet. 
• De bil verdeel je in vieren en je laat injecteren in het bovenste buitenste bil kwadrant.

5. Injecteer de vloeistof

• Pak de voorbereidde injectiespuit en verwijder de dop van de naald.
• Houdt de huid strak, ontspan de spieren in het been (!) en zet de naald er met een snelle beweging loodrecht in, tot minimaal 2 derde van de naald in het been zit.
• Om te controleren of je niet in een bloedvat zit, kun je nu de zuiger van de injectienaald een paar seconden iets terugtrekken. Wanneer je in een bloedvat zit, trek je de zuiger makkelijk op, wanneer je weerstand voelt, zit je goed. Vooral met hoog geconcentreerde B12 vloeistof kun je niet goed zien of je bloed optrekt, omdat de kleur van het bloed bijna gelijk is aan de kleur van de vloeistof.
• Zit je in een bloedvat, dan herhaal je bovengenoemde stappen vanaf de laatste handeling bij stap 3. Kies een andere injectieplaats.
  Zit je niet in een bloedvat, dan spuit je de vloeistof heel langzaam in. Voel je pijn, dan stop je even, zodat de vloeistof de tijd krijgt om te worden opgenomen door de spier.
• Verwijder de naald na het injecteren in een snelle beweging.
• Als de plek nog iets nabloedt, breng je een pleister aan, je kunt er ook even een gaasje op houden.
• Niet inmasseren!

Samengevat:

• handen wassen
• vloeistof(fen) opzuigen
• naald verwisselen
• spuit ontluchten
• huid ontsmetten
• vloeistof injecteren

Prik nooit in:

• de buurt van grote bloedvaten
• littekenweefsel
• plaatsen die ontstoken of pijnlijk zijn
• verlamde ledematen
• ledematen met trombose of oedeem
• plaatsen met rode of blauwe verkleuringen
• een geopereerd of te opereren gebied
• een plaats waar is bestraald
• een bloeduitstorting
• plaatsen die hard aanvoelen
• een arm of been met een infuus of shunt
• in arm of been waarvan lymfeklieren verwijderd zijn
• binnen een omtrek van 2 cm van de vorige injectieplaats

Bronnen afbeelding en stappen:
www.vumc.nl (PDF)
www.addisoncrisis.info

Wie is verantwoordelijk:
www.knmg.artsennet.nl

Meer info over B12:
http://www.levenmetmecvs.nl/medicatie/vitamine-b12