"De positieve kant van Lyme is dat het bewustwording creëert."
Ik moet je eerlijk zeggen; toen ik ziek was kon ik me niet voorstellen dat ik ooit zou zeggen dat Lyme me uiteindelijk ook iets positiefs heeft gebracht, maar laatst zei ik het dan toch echt hardop: Doordat ik ziek ben geweest, lééf ik veel meer. Zelfs meer dan vóór de Lyme, terwijl ik nog altijd minder kan dan voorheen.
Nu was ik door een heleboel nare levenslessen altijd al een levensgenieter die oog had voor kleine geluksmomenten en kon ik intens genieten van hele simpele dingen. Maar sinds ik fulltime in bed belandde, noodgedwongen op mezelf werd teruggeworpen en mijn eigen kracht leerde kennen, door een hel heen ging en daar wonder boven wonder weer uit kwam, is álles anders.
"Sinds ik fulltime in bed belandde, noodgedwongen op mezelf werd teruggeworpen en mijn eigen kracht leerde kennen, door een hel heen ging en daar wonder boven wonder weer uit kwam, is álles anders."
Ik weet om te beginnen veel meer. Ik heb nog niet eerder in mijn leven zoveel interessante dingen geleerd als in de afgelopen jaren, over mezelf en over anderen, over vriendschap en liefde, over voeding, natuur, gifstoffen, geneeswijzen, enz. Ik geniet veel intenser, ik eet veel gezonder, ik adem bewuster, ik voel meer emoties, ik vertrouw meer op mezelf (en minder op artsen), ik hou meer van mezelf en ik respecteer de grenzen die mijn lijf aangeeft. Álles is anders nu!
Niet persé beter hoor, voor mijn omgeving dan... ;) Ik ben nóg eigenwijzer dan ooit tevoren en nóg meer gehecht aan onafhankelijk kunnen zijn van anderen. Ik voel me zowel fysiek als mentaal veel sterker, maar ook een stuk rauwer en kwetsbaarder. Oprechter, maar daardoor ook wel eens minder lief. Zo geef ik ineens veel vaker *floep* een ongezouten mening of ongevraagd advies (zo irritant). Ik cijfer mezelf niet meer weg en zeg vaker nee.
Ik ban elke vorm van negativiteit zoveel mogelijk uit mijn leven! Ik (her)overweeg elke keuze die me een gevoel van ontevredenheid geeft en bij alles waar ik tijd en energie in stop bekijk ik of het míj ook goed doet of alleen de ander. Ik durf reusachtige stappen te zetten (no fear!) en vertrouw daarbij op mijn intuïtie. Ik neem makkelijker afscheid en ga verder. Ik ben dus eigenlijk juist veel liever en zachter geworden, maar dan vooral voor mezelf en dit heeft me absoluut geholpen om te herstellen.
Alles is dus compleet anders nu. Bewuster inderdaad!
Maar Lyme hiervoor bedanken?
Nee, dat 'nooit'.
Nina
moezijniszooo.blogspot.nl
Nee, dat 'nooit'.
Nina
moezijniszooo.blogspot.nl
Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Zo goed en herkenbaar geschreven!
BeantwoordenVerwijderenAww, dankjewel Marlène!
Verwijderen