Is er iets te doen aan chronische vermoeidheid?

Is er iets te doen aan chronische vermoeidheid? Of moeten we 'er mee leren leven?' Ik heb altijd al een hekel gehad aan die zin. Ik kom liever in actie, hoe uitgeput ik ook ben. Ik weiger me neer te leggen bij iets wat niet bij me past als ik niet eerst alles heb uitgeprobeerd.

Op de reguliere manier kom je vaak niet verder dan symptoombestrijding of gedragstherapie (doodmoe word je er van, met een beetje pech), maar op natuurlijke wijze kun je vermoeidheid zeker wel aanpakken, welke aandoening je ook hebt. Het gaat niet vanzelf, je moet er best wat voor doen en dan bedoel ik niet 'meer sporten' of zoiets, maar vooral jezelf meer ontlasten, op tijd ontprikkelen, veel ontspannen, ontgiften, ontzuren, bepaalde voeding weglaten, bepaalde voeding toevoegen aan je leefstijl, leren luisteren naar je lichaam, grenzen bewaken (ik ben net een waakhond af en toe), tekorten aanvullen, lymfedrainage stimuleren, bewegen zonder te overbelasten, darmen regelmatig reinigen, ademhalingsoefeningen doen, blokkades opruimen, enz.

Ik hoop met mijn tips ook jou te helpen om iets aan de vermoeidheid te doen, maar het vraagt wel een bepaalde mentaliteit van jou.
Wil je weten wat je zelf kunt doen, spit dan mijn blog door. Begin met het artikel 'Wat kan ik zelf doen'.
Meet jezelf een nieuwe leefstijl aan, niet tijdelijk, maar chronisch! :)
Je moet een eigenwijze vechter zijn, het onmogelijke mogelijk willen maken en geloven in je eigen waarheid om iets (al is het maar iets kleins) te kunnen veranderen aan je situatie. Als het lukt, heb je winst geboekt, als het niet lukt, heb je in elk geval alles, maar dan ook echt àlles geprobeerd.

Wil je niks missen, meld je dan onderaan mijn blog (mobiele versie) of rechts van mijn blog (computerversie) aan met je emailadres, dan krijg je bij elk nieuw artikel een email.

Als ik had geluisterd naar adviezen als:
- Leg je er bij neer
- Er is niks ernstigs aan de hand
- Er is niks aan te doen
- Leer er mee leven
- Stop met vechten, daar word je nog 'moeier' van
- Accepteer dat je niet meer kunt wat je ooit kon
- *blablabla*

..dan had ik nu nog steeds fulltime in bed gelegen, had ik niet meer kunnen lopen, had ik niet geweten dat ik chronische Lyme heb, had ik niet geweten dat er dus toch behandeling mogelijk is, had ik geen boeken en websites doorgespit om kennis op te doen en had ik niet geweten dat er nog zoveel opties waren, nadat ik dacht alles al te hebben geprobeerd. Ik ben zelfs aan het revalideren momenteel zonder klachten nadien, wie had dat ooit gedacht?

En dat ik rekening hou met terugvallen, betekent alleen dat ik alvast moed verzamel om daarna weer van voren af aan te beginnen. ;)