Deze foto maakte ik tijdens een vakantie op Curaçao. Met pijn in mijn hart legde ik de milieuvervuiling vast in een tegelijkertijd paradijselijk mooi stukje wereld.
Helaas was ik te ziek om er ècht iets aan te doen, maar elk stukje afval wat ik tegenkwam, heb ik opgeraapt en in de afvalbak gegooid. Dit resulteerde alleen al op het strand bij het resort, op het piepkleine stukje wat ik kon lopen, in ruim 100 plastic rietjes in 14 dagen tijd!! Vreselijk om te moeten beseffen dat deze rietjes anders in zee zouden zijn gewaaid. Het deed me denken aan het filmpje van een schildpad die zo'n rietje in zijn neus kreeg. Sindsdien borrelt er een 'milieu-artikel'.
De grote vraag is: Is het ons probleem als anderen de natuur vervuilen? Het antwoord is ja.
Vanochtend zag ik op VRT Eén een documentaire die me aan het schrijven zette: 'Silent Snow: De onzichtbare vergiftiging van de wereld'. Ik wist wel van de milieuvervuiling in grote lijnen, maar toch ben ik geschokt door de details. Wie de documentaire niet kent, kan de trailer bekijken door te klikken op de bovengenoemde titel.
Er kwamen plantagearbeiders aan het woord die de gevolgen van pesticiden op de plantage letterlijk 'aan de lijve' ondervonden. Ze vertelden hoe ze impotent raakten, nadat ze op de plantage gingen werken. Hoe ze 1 voor 1 kanker krijgen, hoe hun vrouwen onvruchtbaar raken, hoe zelfs de kinderen die elke dag eten komen brengen ziek worden.
Ook werd er verteld dat het desbetreffende gif maar op 1 manier het lichaam kan verlaten en dat is via borstvoeding... (..think about it..)
De producten die van de plantages komen worden wereldwijd gegeten en gebruikt... Ook de rivieren waar fabrieken illegaal hun zwaar vervuilde afvalwater in lozen, vervuilen het water en alles wat daar in en van leeft, over de hele wereld. Zelfs werelddelen waar de natuur nog ongerept is, raken via deze wateren vervuild.
Iedereen die zijn mond open doet of in actie komt, wordt bedreigd of openlijk belachelijk gemaakt, want de overheid verdient aan de export of aan de vervuilende fabrieken.
Heel heftig, hoe de mens deze ooit zo mooie en schone aarde bewust vergiftigt, omdat eigen belang (geld) belangrijker is.
We vervuilen de aarde niet alleen door gifstoffen te lozen in het water, door onze voeding te bewerken met gif en door giftige gassen uit te stoten in de lucht, maar ook door onze eigen gewoontes in en om huis. Ik word me daar meer en meer bewust van.
De volgende bekende indiaanse quote werd in de documentaire aangehaald:
Ik vind dat idee bijzonder confronterend. Denken we dan massaal aan ons eigen belang? Denken we: "Wie dan leeft, wie dan zorgt"?? De 'wie dan leeft' is toevallig wel ons nageslacht! Wat is onze nalatenschap voor de generaties na ons? Een vergiftigde wereld met nóg meer vervuiling, nóg meer ziektes en nóg minder zuurstof? Dr. Reckeweg kan heel duidelijk uitleggen hoe het lichaam vervuild en ontregeld raakt en welke klachten daar bij horen.
Ik zal de vraag die ik eerder stelde, nog een keer herhalen: Is het ons probleem als anderen de natuur vervuilen? Helaas wel ja. We zijn er allemaal de dupe van.
We kunnen het als een ver van mijn bed show zien, maar we kunnen ook ingrijpen door te denken bij alles wat we doen: "Draag ik hiermee bij aan het milieu of vervuil ik het juist?"
Iets om wat vaker even bij stil te staan, denk ik...
Wat kun je zelf doen?
Hoe we onszelf kunnen ontgiften weten we inmiddels wel, maar hoe ontgift je het milieu?
Je leest het in het volgende artikel: 'Milieuvervuiling | Help de natuur te ontgiften'.
De grote vraag is: Is het ons probleem als anderen de natuur vervuilen? Het antwoord is ja.
Vanochtend zag ik op VRT Eén een documentaire die me aan het schrijven zette: 'Silent Snow: De onzichtbare vergiftiging van de wereld'. Ik wist wel van de milieuvervuiling in grote lijnen, maar toch ben ik geschokt door de details. Wie de documentaire niet kent, kan de trailer bekijken door te klikken op de bovengenoemde titel.
Er kwamen plantagearbeiders aan het woord die de gevolgen van pesticiden op de plantage letterlijk 'aan de lijve' ondervonden. Ze vertelden hoe ze impotent raakten, nadat ze op de plantage gingen werken. Hoe ze 1 voor 1 kanker krijgen, hoe hun vrouwen onvruchtbaar raken, hoe zelfs de kinderen die elke dag eten komen brengen ziek worden.
Ook werd er verteld dat het desbetreffende gif maar op 1 manier het lichaam kan verlaten en dat is via borstvoeding... (..think about it..)
De producten die van de plantages komen worden wereldwijd gegeten en gebruikt... Ook de rivieren waar fabrieken illegaal hun zwaar vervuilde afvalwater in lozen, vervuilen het water en alles wat daar in en van leeft, over de hele wereld. Zelfs werelddelen waar de natuur nog ongerept is, raken via deze wateren vervuild.
Iedereen die zijn mond open doet of in actie komt, wordt bedreigd of openlijk belachelijk gemaakt, want de overheid verdient aan de export of aan de vervuilende fabrieken.
Heel heftig, hoe de mens deze ooit zo mooie en schone aarde bewust vergiftigt, omdat eigen belang (geld) belangrijker is.
We vervuilen de aarde niet alleen door gifstoffen te lozen in het water, door onze voeding te bewerken met gif en door giftige gassen uit te stoten in de lucht, maar ook door onze eigen gewoontes in en om huis. Ik word me daar meer en meer bewust van.
De volgende bekende indiaanse quote werd in de documentaire aangehaald:
"Pas wanneer de laatste boom is gekapt, wanneer de laatste rivier is vergiftigd, wanneer de laatste vis is gevangen, pas dan zal men zich realiseren dat we geld niet kunnen eten."
Ik vind dat idee bijzonder confronterend. Denken we dan massaal aan ons eigen belang? Denken we: "Wie dan leeft, wie dan zorgt"?? De 'wie dan leeft' is toevallig wel ons nageslacht! Wat is onze nalatenschap voor de generaties na ons? Een vergiftigde wereld met nóg meer vervuiling, nóg meer ziektes en nóg minder zuurstof? Dr. Reckeweg kan heel duidelijk uitleggen hoe het lichaam vervuild en ontregeld raakt en welke klachten daar bij horen.
Ik zal de vraag die ik eerder stelde, nog een keer herhalen: Is het ons probleem als anderen de natuur vervuilen? Helaas wel ja. We zijn er allemaal de dupe van.
We kunnen het als een ver van mijn bed show zien, maar we kunnen ook ingrijpen door te denken bij alles wat we doen: "Draag ik hiermee bij aan het milieu of vervuil ik het juist?"
Iets om wat vaker even bij stil te staan, denk ik...
Wat kun je zelf doen?
Hoe we onszelf kunnen ontgiften weten we inmiddels wel, maar hoe ontgift je het milieu?
Je leest het in het volgende artikel: 'Milieuvervuiling | Help de natuur te ontgiften'.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten