Een nieuw jaar, een nieuwe route

Vanochtend vertrok ik bepakt en bezakt naar België, klaar om eventueel te gaan logeren bij familie Van der Valk / extreme kou te doorstaan / twee dagen lang te kunnen overleven in de auto, als het echt zou moeten. (Je weet maar nooit?!)

Ik had namelijk een tweede afspraak bij de BLMC kliniek. waar ik op natuurlijke wijze alle puntjes op de i laat zetten na de langdurige antibioticabehandeling bij professor De Meirleir. 

Eerst had ik een consult bij Angela, de osteopaat, voor het opstellen van een revalidatieplan en aansluitend bij dr. Fierlafijn, om de bloeduitslagen van vorige maand te bespreken. 

Ik ging voor het eerst helemaal alleen, zonder bijrijder of privéchauffeur, maar.... eerst een uur heen rijden, dan 2x een uur consult en daarna nog een uur terugrijden? Dat zou ondanks mijn wilskracht en optimistische instelling toch misschien niet verstandig en ook niet haalbaar zijn, aangezien ik na een half uur autorijden steeds een cognitieve warboel aantref in mijn hoofd. 

De heenreis

Ik vertrok daarom een uur eerder en nam alle mogelijke middelen mee om halverwege de rit een pauze in te kunnen lassen zonder te bevriezen en genoeg spullen om na de beide consulten een hotel in te duiken en aldaar in te storten. Bij voorkeur in een warm bad. 

Op de helft van de heenreis nam ik een eerste hoognodige pauze. Ik ging liggen, dronk daarna mijn trouw opbeurende kleidrankje op, at een mandarijntje en reed weer uitgerust verder. Zo kwam ik na 2 uur heelhuids aan in Schoten, een uur rijden hier vandaan.

Het consult bij de osteopaat

Ik kreeg erg motiverende dingen te horen van de osteopaat, bijvoorbeeld dat mijn lichaam (zoals ik zelf ook al voelde) klaar is voor krachttraining bij de fysio. Ook zei ze dat mijn aangepaste voedingspatroon - duidelijk voelbaar - een positief effect heeft gehad op de structuur van mijn spieren.

Het spierweefsel bij Lymepatiënten die hun voeding niet aanpassen, voelt blijkbaar heel anders aan en geeft meer problemen en verzuring bij herstel en revalidatie. Interessant! 

Meer spiermassa creëren zal ook zorgen voor meer mitochondriën (energiefabriekjes) en dus voor meer energie, beloofde de osteopaat.

En hopelijk ook voor wat meer volume her en der, bedenk ik nu... 

Het consult bij de dokter

Na het consult stond ik te trillen op mijn benen van de oefeningen (waaronder de belangrijkste voor mijn nog zwakke rug; 'planking'), maar er was geen tijd voor rust, want de dokter zat mij al op te wachten. 

Het 2e consult verliep ietwat chaotisch, omdat de dokter 1000 en 1 dingen tegelijk probeerde te doen, maar gek genoeg voelde ik me na het consult toch wat fitter dan ervoor. Misschien vanwege de positieve berichten die ze voor me had? 

Ik bleek - allereerst - géén verzwakt immuunsysteem te hebben, ondanks 16 maanden antibiotica, dus dat is ontzettend goed nieuws! Alle immuunondersteuning die ik al die tijd nam, was dus absoluut zinvol! Ook mijn lever doet het nog prima en zelfs al mijn hormonen zijn in balans. Op papier dan... *ahum*

Verder waren veel bloedwaardes 'op het randje', maar niet extreem afwijkend, dus zeker niet slecht!

Wel waren de waardes van verschillende vetzuren in het bloed en van mineralen en zware metalen in het weefsel (volgens de Oligoscan) erg slecht. De mineraalwaardes waren in mijn blóed wel goed, dus het tekort in de weefsels geeft duidelijk aan dat de voedingsstoffen vanuit mijn bloed niet goed worden opgenomen door de cellen, waardoor er alsnog een tekort ontstaat in de weefsels.

De natuurlijke Lymebehandeling die ik al op eigen initiatief volgde (het Cowden protocol) blijf ik op aanraden van de dokter nog een aantal maanden volhouden, net als het dagelijks ontgiften en mijn vegetarische tarwe-/suiker-/soya-/zuivel- en meukarme eetpatroon. ;) Gelukkig vond de dokter het - zeker gezien mijn immuunwaardes - niet nodig om bottenbouillon (een veel gegeven advies van haar) te gaan nemen of vis te gaan eten ivm de vetzuurtekorten. Er zijn ook genoeg plantaardige opties, zei ze. Daar hoeven dus geen dieren voor dood. :)

De sole die ik al dagelijks drink om de mineralen die ik verlies bij het ontgiften weer aan te vullen, ga ik opvoeren naar 2x per dag. Het advies om 2x per week koffieklysma's te gaan zetten en zo nog sneller op te knappen ga ik toch ook maar met frisse tegenzin opvolgen. Ik weet 100 dingen die ik liever doe met de kleine beetjes energie die ik eindelijk weer heb, maar als ik er steeds meer beetjes energie voor terug krijg..?

Het complete behandelplan volgt later per mail. Ook de genmutaties (uit het DNA-onderzoek dat ik onlangs heb laten doen) en de tekorten aan neurotransmitters (n.a.v. de Bravermantest die je gewoon thuis kunt doen) worden hierin meegenomen.

De terugreis

Weer in de auto nam ik met de stoel achterover eerst wat rust op de parkeerplaats. Ik legde een kussen onder mijn hoofd voor extra comfort en een dekbed over mij heen om warm te blijven. Ik vroeg me af wat mensen die passeerden ervan zouden denken dat ik daar zo in de auto lag, maar ik bleef braaf liggen en concentreerde me op een buikademhaling om te ontspannen. Ondertussen plukte ik lekkere zoute naturelchipjes uit een zak die naast me stond en probeer die liggend te verorberen. Ook heel ontspannend. ;)

Na een half uur was ik er helemaal klaar voor om terug naar huis te rijden ipv naar een hotel! Het eerste stukje tot voorbij de ring van Antwerpen was het best druk en spannend. Echt, nergens anders dan in België (gok ik) vind je stoplichten waarbij het rechtdoorgaand verkeer tegelijk met het linksafslaand verkeer aan de overkant mag gaan rijden! Volgens mij zijn stoplichten juist uitgevonden om dit te voorkomen, maar alé... 

Temidden van al die verwarring voelde ik me alert en redelijk fit, ondanks een daverende koppijn. 

Na een half uur heb ik toch voor de zekerheid weer een pitstop ingelast, glutenvrije crackers met pindakaas en jam gesmeerd, een plasje gepleegd en genoten van de prachtige zonsondergang. En zo stond ik aan het eind van de middag, na een lange maar veilige rit weer thuis met mijn logeertas!

Dat ik direct na het avondeten (lekker makkelijk; frietjes uit de oven) in slaap viel is dan niet zo gek hè.. Ik ben trots op mezelf dat ik het toch eindelijk weer eens helemaal zelf kon, door goed naar mijn lijf te luisteren.

We zijn een goed team, mijn lijf en ik. ;)

Nina - moezijniszooo.blogspot.nl

PS: ...en dan te bedenken dat ik een half jaar geleden nog amper mijn scootmobiel kon besturen...