Mijn weg naar herstel #2

Het ontgiften heeft nog steeds veel effect en sinds de honing lijkt het nóg meer vooruit te gaan. (Wie merkt dit ook?)

Vorig jaar voelde ik me elke dag de hele dag vreselijk belabberd en zonder iets te doen kwam ik voortdurend energie en kracht tekort, waardoor ik niet kon zitten, staan of omdraaien in bed. Heel constant eigenlijk. Maar nu heb ik veel meer pieken en dalen.

Op goede momenten kan ik zitten en kleine stukjes lopen in huis. Ook douchen lukt af en toe zittend en ik ga niet meer kruipend of zittend de trap op en af. Ik heb wel meer last van prikkels merk ik en minder behoefte om te praten en schrijven.

Op slechte momenten (het zogenaamde herxen) word ik ineens heel misselijk en krijg ik hele gemene steken in mijn buik. Als ik mijn ogen dan dicht doe, lijkt het of ik in een spiraalachtige achtbaan zit. Ik voel me dan ook meteen heel slap, krijg een hele hoge hartslag, koorts (laaggradig) met koude rillingen en zweten tegelijk en een barstende koppijn. Licht en geluid zijn dan echt een kwelling.

Wat ben ik op zulke momenten blij met mijn man, die -als ik ineens zo'n herxaanval krijg- met een voetenbadje aan komt zetten en volledig negeert dat ik vanonder de dekens piep dat ik nu echt even te ziek ben om te bewegen, laat staan voor een badje. "Hup, benen over de rand! Zie je, dat gaat best."
Ook hij weet inmiddels hoe groot het effect is van het ontgiften tijdens het herxen. De klachten nemen af, terwijl ik in het badje zit.

De slechte momenten zijn dus heel heftig, maar de goede momenten komen steeds vaker voor en duren steeds langer! En zelfs de slechte momenten zie ik als vooruitgang, omdat het een teken is dat er bacteriën doodgaan, wat natuurlijk heel goed is! Weg met die infecties!

Professor De Meirleir had denk ik wel onderschat wat mijn huis-, tuin- en keukenmiddelen voor effect zouden hebben naast de kuur, toen hij zei dat ik de eerste 9 maanden geen vooruitgang moest verwachten.. :)
Ik zit nu op dag 29 van de behandeling...

Nog zo'n 520 te gaan, dus er kan nog van alles veranderen natuurlijk, maar de goede momenten die ik al gehad heb en de nieuwe hoop op herstel pakt niemand mij meer af!

Nina

Mijn weg naar herstel #1 >>