Ik lees een reactie op Facebook van een lotgenoot die zo ziek is door ME dat ze niet rechtop kan zitten of zich aan kan kleden zonder helemaal kapot te zijn. Een ellendige situatie, weet ik uit ervaring!
Ze schrijft dat je je zo ziek kunt voelen dat genieten überhaupt niet mogelijk is.
Dat klopt, dat ken ik ook. Soms heb je teveel pijn en voel je je te ziek om waar dan ook van te kunnen genieten, hoeveel moois er ook in je omgeving is.
Maar ze schrijft ook dat genieten pas aan de horizon komt "voor zover dat nog mogelijk is", nadat je gerevalideerd hebt en je manieren hebt leren vinden om te overleven zonder verder af te takelen. "Dan valt het je af en toe weer toe."
Ik schrik hiervan!
Ik kleed me ook meestal niet aan, omdat dit teveel kracht en energie kost en ik kan ook alleen maar liggen. Maar ik hoef gelukkig niet te wachten tot na een revalidatietraject, voordat ik weer kan genieten van een roodborstje in de boom voor het raam waar ik achter lig. Of van lekker eten, als ik eetlust heb. Of van rust en stilte, als ik alleen ben. Of van het zonnetje wat schijnt, als ik fel licht kan verdragen. Of van lieve kaartjes en cadeautjes. Of van rustig lief bezoek. Of van zachte knuffel. Of van het feit dat ik niks moet. Of van leuke berichtjes op Facebook. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik kleed me ook meestal niet aan, omdat dit teveel kracht en energie kost en ik kan ook alleen maar liggen. Maar ik hoef gelukkig niet te wachten tot na een revalidatietraject, voordat ik weer kan genieten van een roodborstje in de boom voor het raam waar ik achter lig. Of van lekker eten, als ik eetlust heb. Of van rust en stilte, als ik alleen ben. Of van het zonnetje wat schijnt, als ik fel licht kan verdragen. Of van lieve kaartjes en cadeautjes. Of van rustig lief bezoek. Of van zachte knuffel. Of van het feit dat ik niks moet. Of van leuke berichtjes op Facebook. Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik geniet niet elk moment van de dag, maar toch zeker elke dag een moment! Ik ga niet liggen wachten tot die geluksmomentjes me 'toe komen vallen'.
Ik geloof dat genieten een optie is waar je zelf voor kunt kiezen, maar ik geloof ook dat genieten soms door bijvoorbeeld depressie of door schade aan het zenuwstelsel niet tot de opties behoort. Dat deze keuze niet voor iedereen te maken is, maakt mij extra dankbaar voor het feit dat 'genieten' voor mij nog wèl tot de opties behoort.
Niet dat het bij mij vanzelf gaat hoor, ik moet soms echt heel bewust de focus verleggen van de pijn en ellende die bij ME en Lyme hoort, naar iets wat mij blij maakt. Iets kleins, binnen mijn bereik. En dat lukt niet altijd, maar dat is oké. Dan probeer ik het de volgende dag opnieuw.
Ik geloof dat genieten een optie is waar je zelf voor kunt kiezen, maar ik geloof ook dat genieten soms door bijvoorbeeld depressie of door schade aan het zenuwstelsel niet tot de opties behoort. Dat deze keuze niet voor iedereen te maken is, maakt mij extra dankbaar voor het feit dat 'genieten' voor mij nog wèl tot de opties behoort.
Niet dat het bij mij vanzelf gaat hoor, ik moet soms echt heel bewust de focus verleggen van de pijn en ellende die bij ME en Lyme hoort, naar iets wat mij blij maakt. Iets kleins, binnen mijn bereik. En dat lukt niet altijd, maar dat is oké. Dan probeer ik het de volgende dag opnieuw.
Liefs,
Nina
PS: Ik lees zojuist in het nieuws dat Zeeuwen de gelukkigste mensen van Nederland zijn en laat ik nu net in Zeeland wonen! Geluksvogel. ;)
En weet je wat er op het Zeeuwse wapen staat?
Luctor et Emergo! Ik worstel en kom boven.
PS: Ik lees zojuist in het nieuws dat Zeeuwen de gelukkigste mensen van Nederland zijn en laat ik nu net in Zeeland wonen! Geluksvogel. ;)
En weet je wat er op het Zeeuwse wapen staat?
Luctor et Emergo! Ik worstel en kom boven.
Santa simplicitas, Sic transit gloria mundi!
BeantwoordenVerwijderenJolanda Mol