Want als ik zeg heerlijk, bedoel ik natuurlijk niet
de ellendige pijn in mijn lijf en de uitputting, die er voor zorgen dat ik niet kan zwemmen, geen snorkel- of duiktripjes kan maken, niet kan wandelen, niet over de boulevard of langs winkeltjes kan slenteren, niet even lekker kan shoppen en niet gezellig lang kan natafelen of barhangen.
Ik heb het ook niet over het feit dat ik zoveel mogelijk in de schaduw moet liggen, omdat de zon te warm en het licht te fel is voor mijn bonkende hoofd.
Of dat ik heel de dag oordopjes in heb, om niet te snel overprikkeld te raken.
Of het schuldgevoel wat ik heb tegenover mijn man, als hij na het eten nog zin heeft in een bakje koffie in het restaurant, maar ik te moe ben om nog wakker te blijven of overeind te zitten.
Ik bedoel ook niet de keren dat ik overdag in de donkere hotelkamer lig, om even zonder prikkels bij te komen van het buiten zijn.
Of de keren dat mijn man in zijn uppie naar het restaurant gaat omdat ik me niet kan verroeren van de uitputting.
Of de gezelligheid 's avonds bij de strandbar van ons hotel, waarvan we niet kunnen genieten, omdat ik echt naar bed moet.
Of de avonden waarop ik tegen hem zeg: "Ga jij maar lekker wat drinken aan de bar, er zijn zoveel gezellige mensen, ik vind het echt niet erg!" en me vervolgens vreselijk eenzaam voel.
Of de pijnlijke nachten waarin mijn hele lijf verstijfd raakt, waardoor ik 's ochtends pas weer kan lopen na een heet bad.
Of mijn pijnlijke en opgezwollen buik en bijbehorende klachten door mijn steeds groter wordende voedselintolerantie, zo groot dat geen enkel hotel of restaurant daar nog rekening mee kan houden.
Of de keren dat ik met een zanderig en plakkerig lijf in bed kruip, te moe om mezelf te wassen.
Of de onrust en vervolgens de frustratie of het verdriet dat ik voel, omdat ik zo graag van alles wil ondernemen, maar simpelweg niet kan.
Of de boeken die ik bij me heb, waarvoor ik de concentratie mis om ze te lezen en de kracht niet heb om ze vast te houden.
Of de lange reis waarbij ik voortdurend in slaap viel en ondanks de extra beenruimte en de achteroverstand van de stoel halverwege al niet meer wist hoe ik mijn rug en nek nog overeind moest houden, maar wel moest, waardoor ik daarna nog dagen lang het gevoel had dat ik van top tot teen bont en blauw was.
Voor de nieuwe koptelefoon die omgevingsgeluid volledig buitensluit, zodat ik minder snel overprikkeld raak in het vliegtuig.
Voor de heerlijke warmte die er voor zorgt dat ik minder verkramping voel in mijn pijnlijke en vermoeide spieren dan thuis.
Voor de service op het relaxte park van Plaza Resort Bonaire en voor de rust dankzij het laagseizoen.
Voor de hotelgasten die overdag bijna allemaal gaan duiken, waardoor het heerlijk stil is op het resort.
Voor de hotelkamer die voor ons is gereserveerd op de meest gunstige plek, het dichtst bij het strand, het zwembad en het restaurant én op de begane grond.
Voor de korte ritjes over het eiland met het jeepje wat mijn man gehuurd heeft om toch, op goeie momenten, samen het eiland te kunnen bekijken, met een stapel zachte kussens in mijn rug en nek om de schokken te dempen.
Voor het bad wat ik thuis niet heb.Voor de foto's die mijn man maakt op plaatsen waar ik niet kan komen, zodat ik er toch nog van kan genieten.
Voor de mooie zonsopkomsten boven de jachthaven aan de voorkant van onze kamer en de schitterende zonsondergangen 'in' de zee aan de achterkant.
Voor het halfzachte luchtbed wat ik op het strandbedje leg om nog meer pijn te voorkomen (echt een aanrader!).
Voor twee weken lang niet te hoeven koken en de was niet te hoeven doen.
Voor de keren dat het me wel lukte om aan de bar te zitten en te genieten van de zonsondergang onder het genot van de borrel.
Voor de vegetarische lekkernijen die speciaal voor mij werden klaargemaakt tijdens een zeiltochtje.
Voor de dolfijnen die rond de boot duikelen tijdens diezelfde zeiltocht.
Voor de schildpad die op twee meter afstand naast me opduikt op een dag dat ik niet verder kan dan het balkon, dat grenst aan de jachthaven.
En, last but not least, voor de mentale opkikker die dit allemaal geeft!
De vakantie was al geboekt voor we wisten dat het in de afgelopen maanden zo 'uit de hand zou lopen' met mijn gezondheid en het is voorlopig ff de laatste verre reis, zolang het met mij niet beter gaat.
Nee, als ik zeg heerlijk, dan bedoel ik de schitterende omgeving met de vriendelijke mensen, het leuke accent, de warme wind, de gekleurde huisjes, het witte koraalzand en de azuurblauwe zee. De prachtige bloemen aan de bomen, de pelikanen, de leguanen, de flamingo's, de papegaaien en andere kleurrijke vogels.
Ik ben ook ontzettend dankbaar voor de invalideservice die KLM geregeld heeft, zodat ik tijdens de reis niet hoef te lopen of in de rij moet staan, zowel op Schiphol als op Bonaire.
Elk verhaal heeft mooie en minder mooie kanten, ook op vakantie gaan met een uitputtende aandoening, want o wat ben je je op vakantie extra pijnlijk bewust van alles wat je fysiek niet kan en wat je wel zou willen.
Maar geluksmomenten, mooie herinneringen en nieuwe ervaringen neemt zelfs ME (of welke aandoening het ook uiteindelijk blijkt te zijn) niet van mij af!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten