Endometriose | Mijn verhaal #3


Januari 2010

Na ruim een jaar dat alleen maar lijkt te bestaan uit pogingen om zwanger te raken, hormonale klachten en abnormale buikpijn, vind ik het tijd voor een bezoekje aan de huisarts.

De diagnose van de huisarts in eerste instantie:
"Waarschijnlijk teveel aanmaak van oestrogeen, dus PMS en hormonale onbalans met bijbehorende klachten. Vervelend, maar weinig aan te doen."
Antidepressiva wil wel eens helpen, zegt de huisarts, maar daar ga ik niet aan beginnen.

Of het zijn mijn spastische darmen, krijg ik te horen. 

Lekker makkelijk om de buikpijn op
mijn spastische darmen af te schuiven..

10 jaar geleden ging ik met dezelfde buikklachten naar de huisarts en deze vond me toen ‘te jong om iets ernstigs te mankeren’, dus verder onderzoek was niet nodig, het zou waarschijnlijk een spastische darm zijn, werd me toen verteld. 

Al die jaren heb ik me geen raad geweten met mijn darmklachten en buikpijn, meer of minder vezels, wel of geen speciale poeders, het maakte weinig uit. Elke keer als ik veel pijn had, herinnerde ik me de opmerking van de huisarts: "Het is iets waar je mee moet leren leven!" En daarom ging ik niet terug met mijn klachten, maar nu is de pijn wel heel erg heftig!

Te heftig om mee te leren leven!

Wanneer ik aangeef dat de buikpijnen echt ernstig zijn en dat ik ook tussen de menstruaties door bloed verlies, zegt de huisarts dat de één nu eenmaal meer klachten heeft rond de menstruatie dan de ander.

De huisarts onderzoekt me voor de zekerheid, maar zegt niets te voelen. Ze legt me uit dat de klachten lijken op endometriose, maar dat je dan bobbeltjes moet voelen bij een inwendig onderzoek.

Ik zoek thuis meteen op het internet naar ‘endometriose’ en herken mezelf zo in de omschrijving, dat het lijkt alsof er over mij geschreven wordt.

De volgende maand, na weer vreselijk veel pijn, dring ik bij de huisarts aan op een verwijzing naar de gynaecoloog en krijg deze gelukkig meteen.

Dit keer weiger ik naar huis te gaan
met wéér een ‘natte vinger diagnose’!

Ik kan al heel snel terecht en ben zelf al helemaal zeker van de uitslag. Aangezien de meeste artsen dit erg onprettig vinden, zeg ik alleen dat ik ‘vermoed’ dat het endometriose is. Verrassend genoeg is de diagnose na inwendig onderzoek en inwendige echo geen endometriose, maar ‘slechts’ een cyste van 4 cm in mijn linker eierstok.

Tijdens het onderzoek verliest mijn baarmoederhals bij het aanraken meteen wat bloed, dat verklaart ook het regelmatig bloedverlies buitenom de menstruatie. Komt regelmatig voor, legt de gynaecoloog uit, is niks ernstigs. Voor de zekerheid wordt er wat weefsel afgenomen voor onderzoek om baarmoederhalskanker uit te sluiten.

Please! Laat het geen kanker zijn!

Mijn klachten over heftige buikpijnen zijn niet direct te verklaren, maar de gynaecoloog hoort van mijn snel gevoelige darmen en vermoed dat daar het probleem zit. Spastische darmen kunnen erg veel pijn geven en deze zitten precies op de plek waar ik aangeef de meeste pijnscheuten te voelen.

De cyste kan gewoon blijven zitten, zegt de gynaecoloog, maar (wederom) op mijn verzoek wordt er toch een afspraak gemaakt om de cyste operationeel te verwijderen, ook al zegt de gynaecoloog dat het niet persé nodig is en dat de cyste ook vanzelf weg kan gaan.

Ik vraag of ze tijdens die operatie meteen alles na wil kijken in mijn buikholte, omdat ik het toch niet vertrouw. Dat belooft de gynaecoloog.

De afspraak wordt gepland in februari, het gaat gelukkig lekker snel allemaal. We spreken af dat we na de operatie verder gaan zoeken naar de oorzaak van de uitblijvende zwangerschap.

De uitslag van het weefselonderzoek blijkt goed te zijn, er is niks afwijkends te vinden. Dat is alvast goed nieuws!

Lees verder

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10

Geen opmerkingen :

Een reactie posten


 Ik leg mijn oor te luisteren en leer.
 Ik ben geen expert. Ik probeer.
 Ik denk, zoek en observeer.
Ik schrijf en inspireer.