Februari 2010
Vandaag vindt de kijkoperatie (laparoscopie) plaats en wordt de cyste verwijderd.
De gynaecoloog zegt dat ze gaat proberen om de cyste te verwijderen, zonder mijn eierstok te beschadigen. Wanneer dit niet lijkt te lukken, zal de cyste alleen worden geopend en leeggezogen. Ze zullen ook met contrastvloeistof testen of er niks geblokkeerd is, wat een reden zou kunnen zijn van de uitblijvende zwangerschap.
Ik ben benieuwd of de verwijdering van de cyste de klachten weg zal nemen en ik vraag haar nog een keer met klem om extra goed te kijken, omdat ik weer afschuwelijk veel pijn heb gehad de afgelopen weken.
Twee uur later word ik wakker in de uitslaapruimte, met twee kleine sneetjes in mijn buik. Eentje in mijn navel en eentje onderin mijn buik.
Ik ben misselijk en heb ontzettende jeuk aan m’n neus, m’n kin, m’n voorhoofd.. Ik weet niet waar ik eerst moest wrijven!
Een verpleegster komt bij me kijken en zegt me dat ik niet zo mijn best hoef te doen om wakker te worden, omdat ik lekker verder mag slapen.
Op het moment dat ik wil uitleggen dat alles jeukt, moet ik ineens huilen en zeg ik dat ik niet weet waarom ik huil. Heel raar.. Ik hoor dat m’n stem een beetje schor klinkt en steeds overslaat, dit zal wel van de zuurstofslang zijn denk ik.
Ik ben ontzettend misselijk en heb meteen al moeite met ademen vanwege een druk op mijn borst, maar het zuurstof gehalte in mijn bloed is 100%, zegt de verpleegster, dus ik krijg voldoende zuurstof binnen. Ik denk bij mezelf, dat ding werkt vast niet goed!
Ik besluit een uur lang om het klemmetje van de zuurstofmeter op een andere vinger te zetten, maar ik ben te suf om iets te ondernemen, dus blijf ik maar benauwd naar lucht happen en spuug me leger dan leeg in het kartonnen bakje naast mijn hoofd.
Wat een ellende!
Ik voel me zo zielig!!
Na een uurtje uitslapen word ik terug naar de kamer gereden en even later komt de gynaecoloog langs. Ik zie haar gezicht op standje ‘slecht-nieuws-gesprek’ staan...
Ik vraag: “En?”
Ze zegt: “We hebben in elk geval de oorzaak van je pijn gevonden!”
Yes!
Wat ben ik blij dat ik naar de signalen
van mijn lichaam geluisterd heb!
"Het is inderdaad endometriose. We hebben er alleen niks aan kunnen doen, het zit door de hele buikholte verspreid. Omdat we niks wilden beschadigen hebben we alles laten zitten en zullen we je doorverwijzen naar een specialist.”Ze laat me foto’s zien die ze gemaakt heeft in mijn buik en wijst aan waar de endometriose zit, maar ik ben nog te suf om iets vreemds te onderscheiden of informatie op te slaan!
Ik onthou alleen dat ik verder word geholpen in Rotterdam, omdat daar een gynaecoloog zit die gespecialiseerd is in ‘endometriose en vruchtbaarheid’. Ze legt me kort uit wat endometriose inhoudt en dat het soms wat lastiger is om zwanger te raken, maar dat er altijd IVF mogelijk is, waarop ik zeg dat ik dat niet wil.
Ik benadruk: "Als ik op de natuurlijke manier niet zwanger kan raken, dan hoeft het niet voor mij."
6 uur later ben ik voor het eerst iets minder misselijk, maar nog steeds heel kortademig! Het is de bedoeling dat ik mijn narcose ‘er uit slaap’, maar ik ben te kortademig om rustig te kunnen slapen, ik schrik steeds wakker door ademnood, dus ik blijf erg suf van de narcose.
Eindelijk legt er iemand uit dat er waarschijnlijk gas tegen mijn longen, maag, ribben en schouders drukt. Tijdens de operatie is er 2 tot 3 liter gas in mijn buik gepompt voor meer ruimte en zicht. Er blijft altijd wat gas achter, wat zich verplaatst als je beweegt. Dit veroorzaakt de pijn, misselijkheid en benauwdheid.
Wat ben ik blij dat ik aan het einde van de dag weer thuis ben, al weet ik ook daar niet hoe ik moet staan, zitten of liggen, zonder dat de gasbellen als betonnen vuisten tegen mijn ribben en longen drukken, de hele nacht door.
De volgende dag heb ik, na een belletje met de gynaecoloog, wat meer duidelijkheid. De cyste in mijn eierstok bleek geen cyste te zijn. Een cyste hoort namelijk een zakje met vocht te zijn, maar zodra ze de cyste aanraakten, bleek het een bloedprop te zijn, ook wel chocoladecyste genoemd.
De gynaecoloog heeft de eierstok en buikholte schoongespoeld en de ‘cyste’ laten zitten om de eierstok niet te beschadigen.
Er werden endometriosehaarden gevonden op mijn buikwand, op mijn darmen, op mijn baarmoeder en op mijn blaas, vooral tussen de baarmoeder en de blaas in, waardoor het met in- en uitwendig onderzoek niet te voelen of te zien was. Ook op de plekken waar ik steeds zoveel pijn had, op de dikke darm rechts, zaten meerdere verklevingen. De meest uitgebreide vorm van endometriose, fase 4.
De gynaecoloog legt nogmaals uit dat de arts in Rotterdam een plan gaat opstellen om de endometriose aan te pakken, zoveel mogelijk zonder de vruchtbaarheid aan te tasten.
Totdat ik in Rotterdam terecht kan, wat nog een paar maanden gaat duren, krijg ik Lucrin injecties, waarmee ik (tijdelijk) in een kunstmatige overgang kom. Dit is om mijn baarmoeder en eierstokken even ‘plat te leggen’, zegt de arts. Als ik geen ovulaties/menstruaties meer krijg, verergert de endometriose ook niet zo snel en heb ik ook die pijnen steeds niet. De verklevingen kunnen met deze hormoonbehandeling zelfs verdwijnen.
Dit medicijn heeft helaas een hoop vervelende bijwerkingen (‘die eerder regel dan uitzondering zijn’), dus daar moet ik dan weer elke dag Livial pilletjes voor slikken die deze bijwerkingen tegen moeten gaan. Ook deze pilletjes hebben weer bijwerkingen, dus ik weet niet precies wat me allemaal te wachten staat, maar ik heb goede moed!
***
Vanaf het moment dat ik de injecties krijg, val ik een gat, zo lijkt het. De bijwerkingen van de medicatie komen bovenop de klachten die ik al heb en bovenop de vermoeidheid die er is sinds het ongeluk en de lange periode van hevige pijn.
Ik ben zo ontzettend moe, dat ik maar een paar stappen kan lopen en dan weer moet gaan zitten, omdat de kracht uit mijn benen lijkt te verdwijnen.
Op het moment dat ik het gevoel heb dat ik niet meer kán en in een rolstoel beland, is het eindelijk mei en heb ik mijn afspraak in Rotterdam.
Nu kan ik eindelijk van de endometriose afgeholpen worden!
Denk ik..
Geen opmerkingen :
Een reactie posten